26DEC28

O B S E S S E D 0007 “ ออรัลให้ฉันสิ ” “ ไม่ ” ปฏิเสธเสียงแข็ง             “ ก็แล้วแต่นะ แหวนก็ไม่ต้องเอา ” ยูตะยิ้ม และดูเหมือนฝ่ายตรงข้ามจะเล่นไปตามเกมของเขาเรียบร้อยแล้ว… มือเล็กค่อยเคลื่อนตัวมารูดซิบกางเกงสแลคลงเผยให้เห็นสิ่งที่กำลังใหญ่โตขึ้นภายในเกงชั้นในราคาแพง “ มองอะไร ” ยูตะเอ่ยถามเมื่อเห็นอีกคนมีท่าทีนิ่งไป             “ เปล่า ” ไวน์ตอบเสียงเรียบพลางขยับมือดึงกางเกงชั้นในของอีกคนออก             “ ใหญ่ ใช่ไหมล่ะ ” คำถามยียวนของยูตะทำให้ใบหน้าหวานเริ่มขึ้นสีเล็กน้อย ไม่แน่ใจว่าเป็นเพราะความรู้สึกไหนกันแน่ แต่มันจะต้องเป็นความรู้สึกโกรธแน่ๆ ไวน์คิดอย่างนั้น…             ไวน์ไม่ได้ตอบอะไรกลับไปหากแต่ยังคงขยับมือทำหน้าที่ตรงหน้าต่อไป ก็คือถอดอาภรณ์ของคนตรงหน้าออกให้หมด          ...

CUT Chef P’ YongYuth NC “ เสื้อใส่พอดีมั้ยอ่ะ พี่ยง ” ติวเตอร์หันไปถามหลังจากที่วางโทรศัพท์ลงกับเตียงที่นอนอยู่ เมื่อเห็นคนแก่กว่าพยักหน้าให้ก็ยิ้มออกมาบางๆ “ พี่ยงเล่าให้เตอร์ฟังหน่อยสิ เรื่องก่อนที่พี่จะมาง้อเตอร์อ่ะ ” ยงยุทธ์นั่งลงข้างๆติวเตอร์พร้อมกับเอามือหนาของตนดันศีรษะของอีกคนให้พิงไหล่ตน “ ตอนนั้นพี่เครียดมากเลยรู้ไหม พอเราหายไป … เพราะทุกวันของพี่มันเหมือนมีแต่เตอร์เข้ามาวนเวียน พอเตอร์หายไป พี่ก็รู้สึกไม่ชิน … อาจจะฟังดูเห็นแก่ตัว ถึงเตอร์จะไม่อยากเห็นหน้าพี่อีกแล้ว แต่พี่อยากให้ทุกวันของพี่มีแต่เตอร์ พี่เลยตัดสินใจตามเตอร์มาถึงเมกาฯ ” “ ตอนแรกเตอร์คิดว่าพี่จะปล่อยเตอร์ไปแล้ว …” “ พี่ชอบเราจะตาย ไม่รู้หรอว่าช่วงหลังๆที่เราบอกว่าพี่พิมพ์แปลกๆ อันนั้นคือพี่จีบเตอร์อยู่ ” “ เอ๊า! พี่จะจีบเตอร์ก็พูดว่าจีบเลยสิ ทำลับๆล่อๆแบบนี้ เตอร์ไม่รู้เรื่องหรอก ” สิ้นคำติวเตอร์ก็หัวเราะออกมาเรียกรอยยิ้มจากยงยุทธ์ได้เป็นอย่างดี เขาชอบรอยยิ้มของเด็กคนนี้ที่สุด … “ ขอบคุณนะที่พี่ตามเตอร์มา ” “ ขอบคุณที่ให้อภัยพี่นะครับ ” ร่างสูงพูดเสียงแผ่วก่อนจะค่อยๆจับใบหน้าเล็กขึ้นมาประกบริมฝีปากแล้...